Kısa Öykü

“Dünya rüya içinde rüyadır.”- Hint Atasözü Uyandım mı yoksa halen uyuyor muyum? Gözlerimi açtığımda idrak ettiğim dünyanın sınırları, her göz kırpışımda yeniden şekilleniyor. Duyumsamakta zorlandığım bir çekim var; kimi zaman sınırları kaybolan, kimi zaman da sınırlar içinde kendimi yitirdiğim. Renkler, sesler, kokular ve hatta doku bile belirsizleşerek varlığımın delili kabul ettiğim ne varsa hiçliğe yuvarlıyor: Hiçlik dediğin bir boşluk değil …

 “Anlatmak isterim yeni biçimler alışını, değişen nesnelerin…” (Ovidius, Dönüşümler – Başlangıç) “Aktarım tamamlandı.” Bilgisayarın yankılanan sesini işitince, uzandığı ameliyat masasından kalktı. Kafatasındaki deliklerden sarkan kabloları düzeltirken, karşısındaki su dolu tanka baktı. İçinde cenin pozisyonunda büzüşmüş pürüzsüz çıplak bir beden vardı. Bedenin göbeğine saplanmış kalın metalik kordonda ışıklar yanıp sönüyordu. Kafasındaki kablolar hızla tavandaki aydınlık kürenin içinde toplandı. Kafatasındaki delikleri örten …

Kanatlarını olabildiğince açmış, süzülen bir kartalı andırıyor Wise8-121c-0019-rp. Ya da kısaca Wise8. İstanbul Boğazı’nın Rumeli yakasında, karayla suyun kesiştiği çizgi üzerinden güneye doğru yol alan, cüssesine göre epey hafif bir vızıltıyla şehrin semalarında gezinen bir denetçi dron o. Yedi kameralı gelişmiş görüntüleme sistemi ve gelişmiş sensörleri ile çevresini büyük bir hassasiyetle algılıyor. Ilık bir bahar akşamı. Zaman göstergesi 29 Nisan …

Alevli araba yağmuru şiddetini arttırıyor. Gelecekte arabaların uçacak olması bilinen bir şeydi zaten. Sağ olsun Back to the Future -onu mu izleseydik acaba?- bize bunu çok önce söylemişti. Fakat uçan arabaların yanacağından, düştükleri yerde patlayacağından falan kimse söz etmemişti. Yanlış gelecek mi bu? Yanlış mı geldik? Yoksa gelecek harbiden kafayı mı yedi? Gelecek diye bir şey var tabii ki. Gelecekte …

Her şey bir avuç fosfor içindi. Gökçe Aydan, buz sarkıtlarının geçişi kapadığı karanlık, engebeli arazide yürüyerek devam etmek zorundaydı, hesaba kattığı olasılıklardan biriydi bu, araçtan inmeye hazırlanırken yolculuk boyunca yaptığı gibi sakince mırıldanıyordu. “Bir avuç lanet fosfor. Bir cep dolusu güvercin boku gibi.” Kahkahasını tutamadığı için kendine kızdı, böyle bir günde görmezden gelebileceği bir kazaydı, ama yalnızca bir kez. Kaynağından …

Önündeki devasa makineden gözlerini alamayan Fhayree, “Buranın bir uygarlık kütüphanesi olduğundan emin misin?” diye sordu. Sesinin dramatik tınısı tüm tesisi doldurmaya yetmişti. “Eminim,” dedi Katlersee. “Yaptığım araştırmalar bunu gösteriyor.” Bir süre susup tesisi incelemeye koyuldular. Etraflarındaki her şey çözülmeyi bekleyen bir gizemden farksızdı. Sessizliği bozan Katlersee oldu. “Yaklaşan felaketi görmüş ve o güne dek elde ettikleri tüm bilgi birikimlerini şu …

Uzun zamandır elinde tuttuğu kibrite bakıyordu. Kibrit, ne tuhaf bir araç. Yakmak için kullanılan ilkel bir alet. Küçük bir odun parçasını alıp ucuna yanıcı bir madde yapıştırmışlar ve ortaya kibrit çıkmış. Mikro meşale, minyatür yangın başlatıcı. Kibrite bakınca aklına Ray Bradbury geliyordu. Yakma Zevki’ni düşündü. Haz alacağından emindi. Alevlerin kızıla ve yer yer maviye çalan bakışlarını hayal etti. Kağıtların eğik …

Yaşlı kadını getirmekle görevlendirilen adam biraz da çekinerek, “Neden sizi çağırıyor?” diye sorduğunda, Mine, “Onu yaratan siz değil misiniz? Buna sizin cevap vereceğinizi umuyordum,” diyerek omuzlarını silkti. Araba konvoy için boşaltılmış sokaklardan geçerken Mine makinenin tahmin ettiğinden daha büyük bir soruna sebep olduğunu anlamakta gecikmedi. “Şeytanın huzuruna kendi ayaklarımla gidiyorum,” dedi kısık bir sesle. Görevli duyamayarak, “Efendim?” dediğinde, biraz da …

“Tounegler oldukça yavaş hareket ederler. 6 bacaklı şişman gövdelerine bir adım attırmaları yaklaşık 6 saniye sürer. Ve neredeyse gün boyu yerlerinden hiç kıpırdamazlar. Bir öbek beyaz çalı üzümü gibi görünürler uzandıkları yerde. Bu kadar tembel bir canlının av olmayıp avcı yaşam sürmesi şaşırtıcıdır. Gerçi avlanan kendi değil, geniş ayaklarının sekizer parmağı arasına yerleşmiş hâlde yaşayan ve avın kokusunu ya da …

“Asıl olan sizin beklentilerinizdir! Beki’yi denediniz mi?” Adam gözlerini açtı. Beki… Onu rüyasında mı görmüştü? Hayır, hayır. Onu görmemişti. Görmediğine emindi. Ne zaman adını hatırlasa aklında farklı kadın görüntüleri beliriyordu. Beki’nin onun zihninde yarattığı herhangi bir imaj yoktu. Öyleyse onu görmüş olamazdı. Ama öylesine gerçekti ki… Beki… Ah, Beki… Belki de o, hayalinde yarattığı kadının adıydı. Kim bilir? Belki de …