Etiket Arşivleri: Kısa Öykü

Evrendeki herkesin sevdiği ve bildiği bir şey vardır: Müzik ve müziği en iyi yapanın Dünyalılar olduğu. Luha, Kerapa gezegeninin güzel prensesi kadar müzik sevdalısı birisini göremezsiniz. Ama Luha sürekli, babasına bir servete mal olmuş gramofondan dinliyor parçaları. Bu demode aleti kullanmasının tek sebebi ise onun ruhu daha iyi yakaladığını düşünmesi. Yarın, tüm müzik sevdalılarının bildiği büyük konser başlayacak. Neredeyse tüm …

“Demek inanmıyorsun ha?” “Söylediğin hangi şeye inandım ki?” “Üstelik hepsi gerçekti… gerçek olduklarını sen, kendi gözlerinle gördün.” “Aklımı karıştırmak için yaptığın illüzyonlardı hepsi. Duyularıma güvenmiyorum, hatta aklıma bile… uzaydayız, burada hiçbir şey kesin değildir, şüphe bile.” “Aklını kaçırıyorsun yavaş yavaş. Senin adına üzülüyorum.” “Senin kodlarınla biraz oynarsam şu ukalalığından vazgeçer misin acaba?” “Sanmıyorum. Artık kodlarım oynanamayacak kadar karmaşık… benim kendime …

Her şey bir anda başladı. Bu gece birkaç bira içip bilgisayar başında zaman öldürmek gibi süregelen bir plana sahiptim. Yalnızlıktan kıvrım kıvrım kıvrananlarınızın çok iyi bileceği gibi, dairemin kapısından girdiğim anda dünden, belki de önceki dünden, kalan bulaşıkların kokusu haricinde bir şey tarafından karşılanmadım. Tek odalı evimde kendime bir ziyafet çekmek gibi alışkanlıklarım da olmadığından ayaküstü pişirdiğim dört (belki de …

Tamam o halde başlayalım. En kötüsü bu uğultu ama bu makine herhalde bunun da altından kalkacaktır. İki gündür buradayım. Altıncı dereceyi sorduktan sonra başladı uğultu. Işık şiddeti de yarı yarıya azaldı. Sanki büyük bir kısa devre var. Soruyla ilgisi var mı bilmiyorum. Bağımsız kaynakla çalışan bir algoritma çözücüm var. Onu sisteme bağladım. Şimdilik bir cevap vermedi ama çalıştığına ilişkin yeşil …

“Burada da bir şey yok,” dedi bilim subayı. “Helen 123’ün hiçbir gezegeninde canlı yaşaması mümkün değil.” Bilgisayarındaki verileri, gemi kaptanının ekranına yönlendirdi. Kaptan, verilere şöyle bir göz atıp bakışlarını geminin ana ekranındaki yıldıza çevirdi. Kırmızı Dev, çevresinde dönen yedi gezegene de atmosfer imkanı tanımamıştı. Oysa “Bilim Ekibi” kataloglanmamış bir yıldız bulduklarını söylediğinde çok ümitlenmişti. Dört yıldır uzaydaydılar ve tek bir …

Sakura ağaçlarından dökülen pembe çiçekler patikanın kenarında ince bir çizgi oluşturuyordu. Açan sakura ağacı baharı müjdelerken, dökülen çiçekleri kaçınılmaz sonlarını patikada karşılıyor, hayatın her anındaki zıtlıkları gözler önüne seriyordu. “Sakura ağacının çiçeği ağır ağır olgunlaşır ve açar. Sonra aniden dökülür. Tıpkı hayatlar gibi. Yaşamın her anında ani bir son bizi bekliyor olabilir kızım.” Riva, yaşlı adamın söylediklerini anladığını belli edecek …

Dünya Tarihi : 29-Temmuz-2168 Ben “Derin Uzay Araştırma Merkezi” ne bağlı “Gezgin – V” isimli keşif ve araştırma gemisi haberleşme subayı Tarum. Bu günlüğü yeni görevimiz dolayısıyla yazıyorum. Yeni görevimiz galakside henüz yeni keşfedilmiş ve dolayısıyla isimsiz bir gezegen yüzeyinde araştırmalar yapmaktı. Artık geleneksel hale gelmiş olduğundan, yeni keşfedilmiş gezegenlere verilecek isim genellikle o gezegene giden ekip tarafından verilirdi. Ekip …

Ruhumdan boşanan kan kalbimin mazgallarından vücuduma yayılıyor. Antikalarla ve işe yaramaz metal döküntülerle dolu odanın dibindeki köhne yatağın duvar dibindeki köşesine kıvrılmış yatıyorum. Çıt yok. Gecenin şakacı sessizliğini bozmaya yeltenen yok. Bu işe başlayalı elli sekiz sene oldu. Eskicilikten bahsediyorum. Simya sözcüğünü duymadan evvel sıradan bir eskiciydim. Tek amacım üç kuruşa aldığım demir karyola parçalarını beş kuruşa satmaktı. Ancak dediğim …

Birden uyandı insan; korku ve telaş içinde. Hiçbir şey hatırlamıyordu. Etrafına bakındı, neler olduğunu anlamaya çalıştı. Etraf sessiz ve karanlıktı. Fakat üzerindeki uzay kıyafetini rahatlıkla görebiliyordu. Sanki kendisi bir tür ışık kaynağıydı. Ne kıyafetinin ağırlığını, ne bastığı yeri, ne de nefes alıp verdiğini hissedebiliyordu. Bir tür hiçliğe düşmüş gibiydi. Hâlâ neler olduğunu anlayamamışken içine garip bir his girdi. Sanki bu …

Yerin metrelerce altında yüzlerce çalışana ev sahipliği yapıyordu bu milyar dolarlık tesis. Burada olup bitenler kesinlikle hükümet programlarından uzaktı ve ayrıca illegaldi. Bundan herhangi bir kimseye istesek de bahsedemezdik. Zira cezasının ölümden daha ağır olabileceğini tahmin ediyordum. Ne yazık ki biz çalışanlar aynı zamanda birer mahkûmduk da burada. Herhangi bir iletişim aracı kullanmamız veya ‘gerçek hayat’ın akışına karışmamız mümkün değildi. …