Etiket Arşivleri: Kısa Öykü

Güneşin batışına bir kaç saat kala uyandı. Öğle vakitleri civar köylerden yürüyüşe çıkanların düşüncelerinden bıktığından beri, güneşin doğuşuyla uyumaya başlamıştı. Köylüler garipti. Çoğunlukla kartal sürüsü çobanlığı, kepenklerle evlerini kaplama hayalleri veya nadir de olsa uzaylıların kaçırdığı bir koyunun başına gelebilecek şeylerin ne olabileceği hakkındaki düşüncelere sahip oluyorlardı. Bu durum, herhangi bir tehlike potansiyeli de yaratmıyordu. Yine de rahatsız ediciydi ve …

Son gelen bilgilere göre güneş yüzeyinde dev patlamalar meydana geliyordu. Bu patlamalar her zaman görülenlerden kat kat daha büyüktü. Çoğu kişi için bu hiç bir şey ifade etmiyordu. Ancak uzmanlara göre güneşin çekirdeğinde bir şeyler oluyordu ve gelen veriler güneşin bir süpernovaya dönüşeceğini gösteriyordu. Bu patlamaların gezegen yüzeyinde etkisi ısı ve ışık artışı olarak ortaya çıkıyordu. Mevsimlerin sıcaklık ortalamaları yükselmişti …

Tüm o sıkı eğitimler, taktik çalışmalar bugün içindi. Ama böyle bir şeye hiçbir zaman hazır olamaz insan. Arap saçı kadar sıkı, balta girmemiş ormana helikopterle bırakılmıştık. Beş kişiydik. Eğitiminin tamamını beraber almış bir beşli. Tüfeklerimiz, pusulalar, bir harita, birkaç el bombası, bir de bıçaklarımızdan başka hiçbir şeyimiz yoktu. Böyle görevler için yetiştirilmiştik ama insan böyle bir şeye ne kadar hazır …

Dumanlar tüten bir tepenin ardına güçlükle geçebildi. Sağ ayağını zorlukla da olsa sürükleyerek yürümeye devam etti. Son çarpışmada acımasızca parçalanmak istenmişti. Ayak bileği ve diz kapağı arasındaki doku çok ciddi zarar görmüştü. Nereye yürüdüğünden emin değildi, amansız bir içgüdü ile kaçmaya çalışıyordu. Susamıştı, irice bir kayanın önünde durdu ve kayadan aldığı destekle oturmayı başardı. Kayanın dibindeki boşluğa sürünerek girdi ve …

Hulusi Beyamca, disk şeklindeki uzay aracı kendisini almaya geldiğinde verandasında oturmuş dizlerine örttüğü şalını çekiştirmekteydi. Bodrum’da yaz cazipti ama sonbaharın rutubeti romatizma coşturan türdendi. İhtiyar gözleri ziyaretçisini fark ettiğinde cisim neredeyse eve girmek üzereydi. Kafasını Bodrum’un Sesi gazetesinden kaldırıp görüşünü netleştirmek için burnunun ucundaki gözlüğü çıkardı. Boynundaki ipe bağlı yakın gözlüğü kelebek gibi kondu kucağına. Tanımlanamayan diskin koni şeklindeki ışık …

13 Eylül 2041 Sabah müthiş bir baş ağrısı ile uyandım. Yorgunluk tüm kaslarımı yataktan kalkmamaya ikna etmiş gibi, kendimi sürüyerek kalkabildim. Hafta sonunun bu kadar yorucu olacağını düşünmemiştim. Şirket yeni teknolojilerle donatılmış fabrikasında çalışacak olanlara verdiği eğitimin ardından iki gün boyunca güzel bir sahilde, patronun sahibi olduğu beş yıldızlı bir otelde sınırsız yemek ve içki ile rüya gibi bir hafta …

Yağmur az önce dinmişti. Şimdi bu dar ve karanlık sokakta yürüyüp ana caddeden uzaklaşırken, alçak binaların çatısından yerdeki göletlerin üzerine damlayan suyun şıpırtısı dışında neredeyse hiçbir ses yoktu. Ne sokak çığırtkanlarının bağırtıları, ne gece kulüplerinden yayılan elektro-tekno müzik, ne bilbordlardaki üç boyutlu hologram reklamlarının yüksek sesi, ne de bas bas bağırarak şarkı söyleyen sarhoşlar duyulabiliyordu. Ana caddeden o kadar uzaklaşmıştı …

I. Yağmur damlalarının yere düşecek gücü kalmamış, rüzgar alıyor onları istemedikleri yerlere sürüklüyor. Şemsiyemi kapattım, hiçbir vasfı kalmadı. Giysilerimin tamamı derime yapıştı, esen rüzgar artık tamamen içime işliyordu. Otobüs durağının üstü kapalıydı ama neye fayda. Rüzgarın nereden estiğini bile anlayamıyordum. Ne sigara yakabiliyorum ne de bir yere gidebiliyordum. Hiç tanımadığım bir şehirde, bilmediğim bir saatte, bilmediğim bir caddede belki bir …

Bugün yine kül kedisini oynamaya karar verdik. Ben kül kedisi oldum, Hüsnü de prens. “Ne zaman kül kedisi oynasak sen hep prens oluyorsun,” diye yakındım. “Bu sefer sen kül kedisi ol, ben prens olayım. Hep aynı şeyi oynamaktan bıktım.” “İstersen programın dilini değiştireyim,” dedi Hüsnü. “Sen Cinderella olursun, ben de Prince.  Ya da sen Aschenputtel, bense Prinz… Ama sonuçta tabii …

Diğerleri yardım etmeyecekti. Daisy’nin ağabeyi, kız mutfakta yere diz çöküp, “Büyükannenin yanında kaldığımız günleri anımsıyor musun, hani üçümüzden başka kimse yokken?” diye sorduğunda elindeki kitaba ifadesiz bir yüzle bakmıştı. “Okuduğun kitap neyle ilgili?” diye sormuştu kız kibarca. “Güneş hakkında mı? Sen her zaman büyükannenin evinde kitaplarını bana yüksek sesle okurdun. Hepsi de Güneş’le ilgiliydi.” Ağabeyi ayağa kalkıp mutfak penceresinden yağan …