Uyanış Hatıralarım bir yerden sonra kendi içine göçmeye başlıyor. En son bulunduğum konumdan habersizim. Zamanın sızlayan acısını bile unuttum. Mekanlar buharlaşıp uçtu. Şimdi gözlerimi açtığım yer bomboş, ıssız bir uzayın alalade bir köşesi. Artık ben yok gibiyim. Mithranon denen cılız güneş gökyüzünden acı içinde süzülüyor aşağı. Bu hareket saniyeleri, dakikaları ve saatleri yaratıp bir güne dönüşüyor ve gün akşam oluyor …