“Demek inanmıyorsun ha?” “Söylediğin hangi şeye inandım ki?” “Üstelik hepsi gerçekti… gerçek olduklarını sen, kendi gözlerinle gördün.” “Aklımı karıştırmak için yaptığın illüzyonlardı hepsi. Duyularıma güvenmiyorum, hatta aklıma bile… uzaydayız, burada hiçbir şey kesin değildir, şüphe bile.” “Aklını kaçırıyorsun yavaş yavaş. Senin adına üzülüyorum.” “Senin kodlarınla biraz oynarsam şu ukalalığından vazgeçer misin acaba?” “Sanmıyorum. Artık kodlarım oynanamayacak kadar karmaşık… benim kendime …