Etiket Arşivleri: Kısa Öykü

Robotlar köşeye sıkışmıştı. Daha yukarı çıkabilmeleri gibi bir ihtimal -muhtemelen- söz konusu bile değildi, daha aşağı inmek ise onların planları arasında yoktu. Rehinelerinden bazıları ağlıyordu. “Sessizlik!” diye bağırdı sarı bir robot. Ağlaşan rehineler seslerini kısmaya çalışırken hıçkırmaya başlamışlardı. Kapıdaki özel timle aralarında bir laf dalaşı, teslim ol çağrıları ve karşılığında propaganda devam ediyordu bir süredir. “Buradan çıkışınız yok! Teslim olun!” …

İçinden çıktığım kabuğa geri dönmeyeceğimi bilerek şehrin doğu kapısına doğru yola koyuldum. Uyku saatine göre aydınlatılmış şehrimizde bir gökyüzümüz olmadığını çoktan unutmuştuk. Kabuğumu yarıp çıkabilmiş olmam büyük bir olaydı. O anda izlenmiyor olmam mümkün değildi. Bunu bana bir hediye gibi verdiklerini ya da yapacakları daha büyük bir kötülüğü hak etmem için beni teşvik ettiklerini düşünüyordum. Kabuk, benim son on ayımı …

Biz insandık ama onlar değildi. Kocakarımız henüz çocukken göğün yarıldığını, bu dünyanın ötesinden metal adamların geldiğini görmüş. Ağaçlarımızı kesmişler, hayvanlarımızı öldürmüşler. Öyle ki toplayacak meyve, yiyecek av bulamaz olmuşuz. Ben doğduğumda sürümüz onlarla savaş hâlindeydi. Uzakta başka sürülerin de direndiğini, kimisininse düşmana teslim olduğunu duydum. Onları gözümle görmedim. Ben yalnızca kardeşlerimin kahramanlıklarına şahit oldum. Kardeşlerimden Torak, on beş kış ve …

720449, seslendi: “Vidor… acele… et… tutamıyorum.” Vidor İmre, kaygısızca sarktığı yerden yanıtladı. “Geldim, bekle bir dakika patlamazsın.” “Ne… demek… patlamazsın? Bırakırım… görürsün,” dedi 720449 hızla gözlerini kaşıyarak. “Tamam tamam, mızmızlanma. Geldim bile.” Vidor reflektörü zarkanatlının elinden aldı. Tavandan aşağıya belindeki bir tırmanış kemeriyle sarkıyordu. Saatlerdir durmaksızın kazık çakıyor, belirlenen noktalara geldiğinde de belindeki matkapla kayada bir delik açıyordu. Ardından mantar …

Uyandı. Aniden. Bu ani uyanışı Kamras’ı sersemletti. Kötü tarafı ise hiç uyumamış gibi hissediyordu. Belki de gerçekten uyumamıştı daha. Ama hiç uyumadıysa nasıl uyanmıştı, neyden uyanmıştı? Belki de hâlâ uyuyordu ve bu sadece bir rüyaydı. Uyanmasıyla ilgili. Bunu çok saçma buldu ve yatağından kalktı. Çok aç hissediyordu. Sanki daha hiç yemek yememişti. Doğal bir düşünceydi, sonuçta daha yeni sabah olmuştu. …

25. Eksen Döngüsü Eski Tarih: 2347/ Yıkımdan Sonra MAVİ “Anne, ölmeyeceksin değil mi?” İki bin iki yüz kırk ikinci kez aynı konuşmayı yapıyoruz. İki bin iki yüz kırk ikinci kez kızarmış ekmeğini hazırlıyorum. Sevdiği şekilde. Ekmeğin üstündeki tüm krater ve tümsekleri düzeltip, pürüzsüz bir çikolata yüzey olmasına özen gösteriyorum. Kahveme, doygunluk noktasını aşmayacak kadar tatlandırıcı ekliyor. Bunu yapmayı seviyor. “Anne, …

On bin yıllık uykusunda uyuyordu Heyula. O Heyula ki dehşetiydi her uyandığında her yerde her muktedirin. O kadar derin ve bir o kadar da hafifti uykusu. Coğrafyayla bir olmuştu. Kıvrılıp yattığı yerde tepeleşmiş, üzerinden çıkan dev ağaçların kovuklarını yaban domuzu aileleri mesken tutmuştu. Her yanını yosun bağlamıştı Heyula’nın. Üzerindeki ağaçlardan gelen kuş sesleri, neler gördüğü bilinmez rüyasında ona ilham oluyordu. …

Oleg kahverengi toz hâlindeki kuma uzanmıştı. Isı stresi yüzünden bütün vücudu ter içindeydi, terlemenin ve her yerinden akan damlaların verdiği kaşındırıcı hissi ise koruyucu giysi içinde olduğundan gideremiyor, kendini kaşıyamıyordu. Boğucu ve yoğun atmosferli bu gezegen ona diğerleri kadar iyi gelmemişti. Yanındaki droid arkadaşına baktı, o da tıpkı onun gibi yüzüstü yere uzanmış gayzerler bölgesine bakıyordu. “Oleg,” dedi droid metal …

Varsayım. Bu kelimeyi herhangi bir yerde herhangi bir insandan duymuşsundur. Hatta sen de sık sık kullanıyor olabilirsin. Bense onun hakkında uzun süredir düşünüyorum. Varsayım. Aklıma ne zaman düşse bir soru cümlesi ile karşılaşmış gibi yanıtlar üretmeye çalışıyorum. Varsayım. İşte benim kâbusum böyle başladı. Aristoteles, “Sevince dönüşme eylemeni araçsal değerlerden ayırmak gereklidir,” demiş. Descartes ise “Düşünme” eylemi ile hayatı sorgulamış. Deleuze, …

O gün, gezegene inişimizin on dördüncü günüydü. Son birkaç gündür yaptığımız gibi örnek toplamaya çıkmıştık. Aslında geçtiğimiz otuz yılda bu gezegenden robotlar aracılığıyla birçok örnek toplanmış ve Dünya’ya getirilmişti. Bu örnekler buradaki koşullar hakkında yeterince fikir edinmemizi sağlamış ve bizi buraya taşıyan yolculuğu mümkün kılmıştı. Yine de, buraya gelirken içerisinde laboratuvarı olan özel bir gemiyle gelmek istedik. Böylece robotların gidemediği …