“Vahşet tiyatrosu, gözkapaklarını karşılıklı olarak dirseklerle, dizkapaklarıyla, uyluklarla ve ayakparmaklarıyla birlikte ve görülen her şeyle birlikte dans ettirmeyi amaçlar.” –Antonin Artaud Organik varlık, dehşet tiyatrosunu yaşamaya mecburdur. Onu belirsiz bir merkezden seyreder. Nihayet tüm temkini elden bırakmadan onun bir parçası haline gelir. Oysa varlık zaten oyunun içindedir hep. Sadece oyunun bilincine varmıştır. Kendi kendini sökmeye başlar. Söker, parçalar, sindirir, tükürür …
Devamını gör »