Vapur köprüye doğru yol alıyordu. Ben de o anda, camdan bakarak düşünceli bir şekilde odağımı sadece denize veriyordum. Aklıma altı yedi yaşında iken düşündüğüm aptallık şaheserlerim geliyordu. Ne kadar aptalca işler hayal ettiğimi aklıma getirdikçe, hayatın hiçbir şekilde tozpembe olmadığını anlıyordum. Oysa ki, hayattın hatalarını, yanlışlarını yüzüne sert bir tokat gibi indirdiğini hala öğrenememiştim. Hala yaşadığım şanssızlıkları, isteklerimin bir türlü …
Devamını gör »