Etiket Arşivleri: Ardakan Coşkun

Gecenin bir yarısıydı. Karanlığı aydınlatmayı pek başaramayan şöminemin yanı başına kurulmuştum. Avuç içimde tuttuğum ve arada bir çalkalayıp akabinde kokladıktan sonra küçük bir yudum alarak tadını çıkarmaya çalıştığım bir kadeh konyağı ağır ağır içerken, tam karşımdaki duvarı baştan sona kaplayan kitaplığımı seyrediyordum. Canım kalkıp ne adına ne de yazarına dahi bakmadan bir eser kapmak istiyordu. Dilediğim tek şey uykusuzluktan gözlerim …

Bir resme bakıyordum. Mutlu bir aile resmiydi bu. Muhtemelen yok olup gitmiş bir çocuk tarafından vakti zamanında pastel boyayla çizilmişti. Bir anne vardı resimde, bir de baba. Ortalarında da resmi çizen çocuk. Ellerinden tutmuş ebeveynlerinin. Üçünün de yüzünde güller açıyor. Hemen yanlarında bir örtü var yerde. Örtünün üzerinde de tadını, kokusunu hatırlayamadığım meyveler ve sebzeler ve daha niceleri. Ama en …

Haftalardır dışarıdayım. Gelip gidip aynı çöplükten yemek yiyorum. Başka bir yere de gidemiyorum ki. Gözümü korkutuyor koskoca gezegen. Çevremde yıkılmış binalar, her yerde kuru toprakla iç içe geçmiş molozlar var. Devrilmiş, ezilmiş, patlamış araçlar ve onlardan geriye kalan hurdalar. Ve de yanmış, kurumuş, yeşilsiz, yapraksız ağaçlar, çürümüş cesetler… Su yok. En azından temiz olanı. Artık bu çöplüğü bırakıp başka bir …

Birden uyandı insan; korku ve telaş içinde. Hiçbir şey hatırlamıyordu. Etrafına bakındı, neler olduğunu anlamaya çalıştı. Etraf sessiz ve karanlıktı. Fakat üzerindeki uzay kıyafetini rahatlıkla görebiliyordu. Sanki kendisi bir tür ışık kaynağıydı. Ne kıyafetinin ağırlığını, ne bastığı yeri, ne de nefes alıp verdiğini hissedebiliyordu. Bir tür hiçliğe düşmüş gibiydi. Hâlâ neler olduğunu anlayamamışken içine garip bir his girdi. Sanki bu …