“Ey zulümler sahası… Evet, ey parlak alan, ey facialarla donanan ışıklı ve ihtişamlı saha! Ey parlaklığın ve ihtişamın beşiği ve mezarı olan, Doğu’nun öteden beri imrenilen eski kraliçesi! Ey kanlı sevişmeleri titremeden, tiksinmeden, sefahate susamış bağrında yaşatan. Ey Marmara’nın mavi kucaklayışı içinde, sanki ölmüş gibi dalgın uyuyan canlı yığın.” Yukarıdaki dizeler, eski edebiyatımızın büyük şairlerinden Tevfik Fikret’e ait. İstanbul’un ufuklarını …
Devamını gör »