Kısa Öykü

Asimov Son Soru

Son Soru | Isaac Asimov (Kısa Öykü)

Son soru, ilk kez 21 Mayıs 2061’de, insanlık ışığa henüz yeni adım attığında soruldu. Sorulma nedeni beş dolarlık bir bahisti. Şöyle oldu: Alexander Adell ve Bertram Lupov, Multivac‘ın iki sadık teknisyeniydi. Dev bilgisayarın soğuk, tıkırdayan, ışıkları yanıp sönen yüzünün arkasında ne olduğunu bir insan ne kadar bilebilirse, onlar da o kadarını biliyordu. Hiç olmazsa artık tek bir insanın bütününü asla …

Devamını gör »
pozitronik aşk

Pozitronik Aşk | Gökcan Şahin (Kısa Öykü)

GalaTower’ın bir saatte bir tur dönen seyir terası, ziyaretçilerine her zamanki gibi eşsiz İstanbul manzarasını sunuyordu. 2021’deki büyük yangında yerle bir olan Galata Kulesi’nin yerine yapılmış elli bir katlı gökdelenin tepesindeki restoran, Güney – Emre – Akın üçlüsünün senelik buluşmalarının 2071 için ev sahibi olma şerefine erişmekteydi. Her biri kırk bir yaşını doldurmuş olan üçlü, üniversiteden arkadaştılar ve her nasılsa …

Devamını gör »
Takipçi - Ruhşen Doğan Nar

Takipçi | Ruhşen Doğan Nar (Kısa Öykü)

Zzzzzzzzz… Zzzzzzzzz…Zzzzzzzzz…Zzzzzzzzz… Bitmek bilmeyen vızıldama sesinden gına gelmişti. Sanki başının üstünde her an saldırıya hazır bir arı kolonisi vardı. Başını kaldırdı, sesin kaynağıyla göz göze geldi: “Yeter, peşimi bırak artık. Yeter, valla delireceğim. Kafayı sıyırmama az kaldı,” diye bağırdı. Yerden ceviz büyüklüğünde bir taş alıp fırlattı. Dron birkaç santim sağa çekilerek taştan kurtuldu. Eve vardığında Hasan’dan  o taşın hesabı mutlaka …

Devamını gör »

AXXA’da Bir Çocuk | Gökcan Şahin (Kısa Öykü)

Genç mühendis, Mountain View’daki Geopec Teknoloji & Madencilik merkez binasının A bloğunda, birim müdürünün odasının önündeydi. Gergindi. Kravatıyla oynayarak oyalanıyor, gelip geçenlere amaçsız görünmemeye çalışıyordu. Kapı, yeşil yeşil ışıldamaya başlayınca derin bir nefes alıp içeri girdi. “Söyle Willy,” dedi Birim Müdürü Jacob Nichols, başını masasının üzerini kaplayan ekrandan kaldırmadan. “Axxa’da bir çocuk tespit ettik efendim,” dedi William Stewart bir çırpıda. …

Devamını gör »

Grev | Kadri Kerem Karanfil (Kısa Öykü)

Rasim Usta perdeyi aralayıp sokağa baktı. Gelen giden yoktu. Öylece oturacağına kendini oyalasa fena olmayacaktı. Heyecandan eli ayağı titriyordu. Türk Sanat Müziği kanalını açıp bet sesiyle mekanik soliste eşlik etmeye başladı. Mekanik otuz yaşlarında görünüyordu. Kumral saçları özenle taranmıştı. Üzerindeki ceket ışıkların altında parıldıyordu. Rasim Usta bir mekaniğin şarkıları böyle içten okuyabilmesine hep şaşırmıştı. Tamam, görünüş olarak bize benziyor olabilirlerdi, …

Devamını gör »
ağrı dağı

Son İnsan: Ararat Operasyonu | Gürhan Öztürk (Kısa Öykü)

(08.01.2015,  Ağrı) Ağrı Dağı, yılın dört mevsimi erimeyen karla kaplıydı ve dağda her zaman hava buz gibiydi. Aslında adını taşıyan vilayet olan Ağrı’dan çok büyük bir kısmı Iğdır vilayeti içerisinde yer almaktaydı. Askerliğini bir komando olarak yapmakta olan asker soğuğa alışmıştı. Aslında sıcak bir memleketten geliyordu. Akdeniz ikliminden sonra zorlandığını kabul ediyordu, ama bir ayı geçmişti ve hala dağdan yakın …

Devamını gör »

Varoluş: Kıyamet Sayacı | Gürhan Öztürk

Helikopterin sesine bir türlü alışamamıştı ve alışamayacak gibi görünüyordu bu gidişle. Aslında o daha çok, havada durma hissinden hoşlanmıyordu. Uçakta bu bir derece daha az hissediliyordu ama helikopterde çok bariz bir şekilde havada olduğunuzu anlıyordunuz. Helikopterin üstünün küllerle dolu olduğunu görebiliyordu, en azından camdan  bakmak imkânsızlaşmıştı. Navigasyonla arası pek iyi değildi, coğrafyası da en zayıf olduğu yöndü zaten eski dünyada. …

Devamını gör »

Gereksiz Adam | Kadri Kerem Karanfil (Kısa Öykü)

Kemal kapının eşiğinde dikilen karısına baktı. Selime’nin yüzü solgundu. Her an bayılacak gibi durmaktaydı. Yine de gülümsemeye çabalıyordu. Kemal de zoraki gerdi dudaklarını. Her şeyden habersiz Rüzgâr dışarı fırlayıp babasının üzerine tırmandı. “Bana bisiklet alır mısın baba?” Kemal alırım demek istedi, diyemedi. Daha beş yaşında olan oğlunu kandırmayı kendine yakıştıramamıştı. “Şu karşı evdeki çocuğun bir bisikleti var baba, öyle hızlı …

Devamını gör »

Deney | Fredric Brown (Kısa Öykü)

Profesör Johnson gururla iki meslektaşına, “Baylar, işte ilk zaman makinesi,” diye söze başladı. “Şüphesiz bu, hafif nesneleri 12 dakika geleceğe ve geçmişe göndermek için etkin olabilecek ufak bir modelden başka bir şey değil. Fakat çalışıyor.” Ufak ön model postacıların kullandığını andırır biçimde, tepsilerinin altında iki tane dereceli ekranı olan ufak bir teraziye benziyordu. Profesör Johnson küçük bir metal küp alarak, “İşte üzerinde …

Devamını gör »

Ev | Zeki Doruk Erden (Kısa Öykü)

Yazarın notu: Açıkçası, okuyacağınız şeyin ne olduğunu tam olarak ben de bilmiyorum. Gecelik sorgulamalarımın birinde ortaya çıkmış, deneme desek deneme olmayan, hikaye desek hikaye olmayan, deneysel bir pasaj daha çok. Kubrick/Clarke’ın 2001’inin girişinden hafif esinlenerek yazılmış, belirsiz bir hikayenin giriş denemesi denebilir. Keyifli okumalar… *** Sınırları belirsiz, bilinen en uzak köşesi insanın aklının bile alamayacağı mesafede olan bir evrenin, unutulmuş …

Devamını gör »