Yeryüzü Cambazı | Müfit Özdeş (Şiir)

Bakın,
Hiçbir yere tutunmadan
Ayakaşağı durup
Başımı göğe sarkıtıyorum
Sonra sağ dizimi büküp
Ayağımı yerden ayırıyorum

Bakın,
Sol bacağımla yaylanıyorum
Sağ ayak ileri, kollar dengede
Artık yere sol ayağımın
Parmak uçlarıyla tutunuyorum

Bakın.
Bakın şimdi,
Yerküreyi ayağımdan bir an bırakıp
Boşlukta öylece kalakalıyorum ve sonra
Öbür ayağımla tekrar yakalıyorum

Yürümek…
Kolay mı sanki?

Heybeliada,
20 Nisan 2020

Yazar: Müfit Özdeş

Yazar, çevirmen, devrimci... Bilimkurgu ile aramda zımnî bir anlaşma, bir "pakt" olduğunu söyleyebilirim. Bilimkurgu, hayallere sığmayıp taşan, boyutları ve olasılıkları sonsuz ve sonsuzdan da öte bir evreni avuçlarımın içine sığdırıyor... Ve karşılığında benden ruhumu istiyor. Eh, şimdi ben oturup niçin başka şeyler yazayım ki?

İlginizi Çekebilir

ozgen berkol dogan bilimkurgu kutuphanesi ilk oyku derlemesi bilimkurgu kulubu

İlk’in Yazarlarıyla Online Söyleşi

Özgen Berkol Doğan Bilimkurgu Kütüphanesi bünyesinde gerçekleştirilen Perşembe Söyleşilerinin bu haftaki konukları, bilimkurgu öykü seçkisi …

Bir Cevap Yazın

Bilimkurgu Kulübü sitesinden daha fazla şey keşfedin

Okumaya devam etmek ve tüm arşive erişim kazanmak için hemen abone olun.

Okumaya devam et