Dune: Dune Avcıları

1965 yılında büyük ilgi gören Çöl Gezegeni: Dune’un yayımlanmasının ardından usta yazar Frank Herbert, Dune’u aklındaki fikirlerle seri haline getirmeye başladı. Klasik Dune Serisi olarak anılan ve toplam 6 kitaptan oluşan seri, zaman ve uzayda çok uzun bir yol aldı. Yazarın 1986 yılında ölmesi ile orijinal serinin son eseri olan Rahibeler Meclisi‘nden geriye birçok konu ucu açık kaldı. Oysa yazar, Dune serisinin yedinci kitabı üzerinde çalışmaktaydı. Her büyük bilimkurgu evreni gibi Dune evreni de yayımlanan romanlardan çok daha fazlasına dayanan notlardan oluşuyordu. Frank Herbert de ardında “Dune 7” olarak adlandırabileceğimiz, serinin bir sonraki romanını oluşturacak notlar bıraktı. Birçok kişi orijinal seriyi devam ettirmenin gerekliliği konusunda hemfikirdi. Bu konu asla unutulmadı.

Brian Herbert ve Kevin J. Anderson, yazarın geride bıraktığı devasa notlar yığınından yola çıkarak klasik Dune serisini tamamlayan “Hunters of Dune” ve “Sandworms of Dune” adlı iki kitap yazdı. 22 Ağustos 2006’da yayımlanan Dune Avcıları (Hunters of Dune), uzak, isimsiz, ama her zaman mevcut olan o “büyük düşman”ın insanlığa getirdiği tehlikenin hikayesini anlatmaya devam ediyor. Brian Herbert ve Kevin J Anderson’ın yazdığı diğer Dune romanlarından farklı olarak bu hikayede, Frank Herbert’ın kurgusu ile daha fazla karşılaşıyoruz. Bu arada, tüm Dune evrenindeki kitapların yayımlanma tarihi ve evren krolonojisindeki yerlerini anlatan şu yazımıza da göz atmakta fayda var: Dune Serisi Hangi Sırayla Okunmalı?

Üç yıldır Duncan Idaho, efsanevi komutan Miles Teg ve gizemli güçleri ile kum solucanlarını kontrol edebilen Bene Gesserit Sheeana alternatif bir evrende yok-gemi Ithaca ile seyahat etmektedir. Geminin göze çarpan diğer yolcuları arasında ise son Bene Tleilax Ustası Scytale, birkaç Bene Gesserit, Gammu gezegeninde Onurlu Matre baskısından kurtarılan bir grup Yahudi, bahar üretebilen yedi küçük kum solucanı ve Onurlu Matreler tarafından yetiştirilen yarı insan yarı Futar dört esir bulunmaktadır. Bu durumun çözümünü ise bir zaman kahini üstlenir. Gizemli Zaman Kahini, Duncan ile konuşur ve gemiyi ait olduğu evrene geri getirir. Ancak gemi kısa zamanda, detayı kimse tarafından bilinmeyen tasarımını da yapmış olan ve kendilerinden genelde “yaşlı adam ve yaşlı kadın” olarak bahsedilen Daniel ve Marty tarafından bulunur. Yok-gemi, neredeyse takyon ağına takılacakken uzayı bükebilen Holtzman motorları sayesinde kaçar.

Bu arada Murbella, evrende bilinen tek melanj kaynağı gezegen olan Chapterhouse’da iç savaşı önlemeye çalışmaktadır. Bahara çok muhtaç durumda olan bir Lonca elçisiyle buluşan Murbella, gelecekteki tüm bahar taleplerini kesme tehdidi ile Lonca’nın sadakatini talep eder. Aslında Chapterhouse’daki kum solucanları henüz çok fazla melanj üretmemekte, Bene Gesserit kendi stoklarını kullanarak bahar üretim miktarlarını yüksek göstermektedir. Murbella daha sonra, Bene Gesserit ve Onurlu Matresler arasındaki şiddetli savaşı durdurmayı başarır.

Umutsuz Lonca Yöneticileri, uzay yolculuğu için gerekli olan Bahara bir alternatif bulmak için Ix’lilerle işbirliğine gider. Ancak Ix’liler ve Lonca’ya göre, Khrone ve Yüz Dansçıları Ix’e sızmıştır. Aklımızdaki diğer soru ise on binlerce yıldır Lonca’nın tekelinde olan Uzay Seyahatlerine bir alternatif  getirilebilecek midir? Onurlu Matreler, her ne kadar tüm Bene Tleilax dünyalarını yok etmiş olsa da, Tleilax’ların torunları (Kayıp Tleilaxular) tamamen kontrol edebildikleri gelişmiş bazı yetileri ile Saçılma’dan geri dönerler. Bu yetenekler, evrenin gidişatını değiştirebilecek niteliktedir. Bu sayede, evrenin kilit politik pozisyonlarına sızma stratejileri geliştirebileceklerdir. Bu durum, tüm Kayıp Tleilaxu Yaşlılarının yanı sıra, Eski İmparatorluk’taki çeşitli gezegenlerde sayısız insanın yerini Tleilaxu’ların almış olabileceği korkusunu besler. Bu korku acaba Onurlu Matres ve Bene Gesseritler’e kadar ulaşabilecek midir?

Bu hikayede, Dune evreninin en çok merak edilen ancak haklarında çok fazla şey bilinmeyen ve genelde yetenekleri küçümsenen Bene Tleilaxu hakkında daha fazla şey öğreniyoruz. Tamamen yok olduğuna inanılan akıllı makineler ve o dönemin bazı efsane karakterleri hakkında da bazı sürpriz gelişmeler yaşanıyor.

Hikayeyi okurken, yazmanın Brian Herbert ve Kevin J. Anderson için çok da eğlenceli olmadığı hissine kapılıyoruz. Tüm detaylarına Frank Herbert’ın hakim olduğu bir noktadan hikayeye devam etmek çok kolay ve eğlenceli olmasa gerek. Dune evreni için yazdıkları diğer eserlerinde detayları kendilerinin belirlediklerini düşünürsek, Dune Avcıları’ndaki farklılıkları anlamak bizim için zor olmuyor. Ayrıca yazarların, hikaye içinde ilerlemekten ziyade serinin kronolojik bakımdan son hikayesi olan Sandworms of Dune için iyi bir zemin hazırlamaları gerekiyor.

Bir sonraki roman olan “Dune Solucanları (Sandworms of Dune)” ise hem gelişmiş hem de klasik Dune serisinin büyük finalini oluşturuyor…