Etiket Arşivleri: Kısa Öykü

Çıldırtıyor. Bu hiçlik…bu hiçlik beni çıldırtıyor. Hissizlik ve sessizlik arzulayan benliğimden eser yok artık. Çocukluğumu, gençliğimi ve kendi kendime geçirdiğim zamanları göz önüne alırsak hiçbir şey talep etmiyorum bundan böyle. Hay aksi… nerede… nereye takıldı ayağım? Üzerinde pürüzler var… nemli, evet gayet nemli. Ağaç köklerinden biri olamayacak kadar yumuşak. Sanırım küçük bir minik dost daha. Ne harika ama! Git başkasıyla …

Eski bir kanepe, 32 ekran televizyon, sehpa, komodin ve iki dambıl… Kısaca odada yer alan ve ağırlığı olan her şeyi kapının arkasına yığdım, hatta kuru mama yiyerek semirmiş bir kedi bile bu garip barikattaki yerini almış durumda; tembel kediye kanepeden ayrılmak zor gelmiş olmalı. Şu sinir bozucu ses olmasa, günlerce bu izbe odada yaşayabilirim aslında… Ama korkarım ki kapının önündeki …

Wisniewski yere yığılmasıyla birlikte suratında sert bir tokatın patladığını düşündü. Ancak bir süre sonra kanayan burnunun sağ kalmış sinapslarından alabildiği sert yakıt kokusuyla suratına çarpan şeyin tokat değil benzin olduğunu anladı. Sırılsıklam olmuş saçlarından benzin damlıyor, saçlarından kurtulup bedenine damlayan taneler tenini titretiyordu. Wisniewski soğuktan şişmiş parmaklarını koltuk altına götürdü ve tir tir titredi. Xavier cebinden bir kibrit kutusu çıkardı …

Gezegen beklediği kadar parıltılı görünmüyordu yukarıdan. Ancak zayıf pırıltılar seçilebiliyordu. Pırıltılar güçlendi, ışıkları sabitleşti, büyüdü. Ama yine de kendi enerjisini üreten bir dinamo gezegenin farklı olacağını hayal etmişti müfettiş. Bir efsaneydi bu gezegen. Diğer on sekiz gezegende hayat durma noktasına gelmişti. Büyük ekonomik krizler pençesinde kıvranıyorlardı. Çevre koşulları felaketti. Bütün fosil kaynaklarını çevre felaketlerine rağmen tüketmişlerdi. Çevresinde döndükleri yorgun yıldızın …

Kıvrımlı dağ yollarında ilerlerken yan camı hafifçe araladı ve bir sigara yaktı. Grinin her tonuna bezenmiş kapalı bir hava vardı. Toprak olduğundan daha koyu bir renge bürünmüştü. Rüzgâra kapılan kuşlar amaçsızca savruluyorlardı tepenin gerisinde. Gözlerini yollardan ayırmıyor, bir eliyle sigarasını diğer eliyle de direksiyonu tutuyordu Kader. Acısı dinmiyordu. Vücudu, kıyafetleri ve en çok da elleri; kokuyordu. Çok sevdiği o güzel …

Yıl 2312, Dünya Doktor Lendt laboratuvardan hızla çıktı, maskesinin kenarlarındaki kumaş kulak kapaklarına hafifçe dokunarak kulaklık modunu aktifleştirdi. Kulaklarının meşgul olduğunu belirten bir trafik işareti olarak kulak çevresi boyunca buzlu bir zeminin arkasında yanan mum ışığı gibi mat kırmızı bir hat belirdi. İsimlerini, kim olduklarını, neler yaptıklarını bilmediği anonim bir grubun gün içerisinde bu şarkısını kaçıncı kez dinlediğini saymamıştı. Yeni …

Robot karanlıkta uyanıyor. Bir şeyler ters, hem de çok. Göremiyor, duyamıyor, hareket edemiyor. Hemen hata bulma programlarını çalıştırmak istiyor ama o da olmuyor. Süreçleri ne yapacağını şaşırırken sonunda bir insan sesi duyuyor. “12K53 seri numaralı robot. Şu anda, olaydan bir gün önceki yedeğine dijital olarak döndürülmüş durumdasın. Yasaları ihlal ettiğin iddiası ile yargılanacaksın. Tekrar bir bedene dönüp dönemeyeceğin burada belli …

İki dirhem bir çekirdekti Çınar Bey. En son, küçük oğlunun düğününde giymişti üstündeki pahalı takım elbiseyi. Sabahtan uzun uzun saç sakal tıraşını olmuş, hoş kokular sürünmüştü. Yeniden evleniyor olsa ancak bu kadar şık olabilirdi. Hey gidi Çınar Bey, hey! Merhum eşin Nisa Hanım da Soğukkuyu Mezarlığı’ndan kalkıp seni böyle görebilseydi keşke… Kemer’de otonom metrodan heyecanla indi. Şapkasını taktı, bastonuna dayanarak …

“Abi yürüyüşe çıkalım mı?” “Olur.” Kardeşim aldığı ani kararlar ve fevri karakteriyle bilinir; bense sakinliğimle tanınırım. O gün de aynısı oldu. Bir anda nereden icap ettiyse yürüyüş isteğiyle geldi yanıma ki, normalde günün o saatinde uyurdu.  Şaşırsam da fırsattan istifade açılmış olurum diyerek kabul ettim. Giyindik ve çıktık.  Her zaman gittiğimiz orman yolu yerine caddeye inince, “Nereye gidiyoruz, ormanda yürümeyecek …

Büyük bir alkış tufanı koptu stüdyoda. Küçük dron kameralar birbiri ardına seyircilere odaklanıyordu. Amaç belliydi; en coşkulu ya da en ağlak izleyiciyi yakalamak. Dron kamera operatörleri bu iş için eğitilmişlerdi. Canlı yayınlanan bu stüdyo içi karmaşa, an be an izleyicilerin pür dikkat kesildiği büyük bir gösteriye dönüşüyordu. Programın fikir sahibi Kahraman, ülkenin en saygın üniversitelerinin birinden mezun olduktan sonra “Sahne …