Etiket Arşivleri: Kısa Öykü

Bu kadar uzaktan bakınca şehrin ışıkları bir neon yangınıydı. Demirden bir çöl gibi. Aralarda kuraklıktan açılmış birkaç derin yarık, uçuruma dönmüşler ve volkanik nehirlerle dolmuşlar. Tek farkı buranın volkanı pembe, mor ve yeşil akıyor. Şehrin üstündeki gün batımı ona çocukluğunun yazlarını hatırlattı, ön cebinden sigarasını çıkarırken sağ elinin üzerine işlenmiş nanoteknolojik mürekkep yüzünü yeni göstermiş ay ışığının altında floresan gibi …

“Sen “Schrödinger’in Kedisi Deneyi” ni duydun mu Sam? Aman tanrım ne kadar da aptalım. Elbette duymuş olmalısın, her neyse! Ne ilginç değil mi? Schrödinger diye birisi zavallı bir kedicik üzerinden bir deney tasarlıyor. Evet, biliyorum bu deney sadece kağıt üzerinde bir teori ve bu deneyde herhangi lanet bir kedinin kullanıldığı filan yok ama ya bir gün delinin biri çıkıp da …

Üçüncü kez buluşmuşlardı bugün. Güzel bir gündü ama eve döndüğünde Ali huzursuzlaşmaya başlamıştı. Onu kahvaltıya çağırmakla erken mi davranmıştı? Oysa kendini hızlı kaptırmamaya kararlıydı. Ev daveti biraz daha beklemeliydi belki. Ama gamzeli gülümseme her zaman en zayıf noktası olagelmişti. Gün bitimine doğru Belgin’in Ressamlar Kulübü üyesi olduğunu öğrenmişti. Huzursuzluğunun, kafa karışıklığının nedeni buydu. Oysa tam da bunu yaşamamak için en …

“Size fazla umut vermek istemiyorum,” dedi avukat Martin Lemke. “Neden böyle söylüyorsunuz?” diye sordum. “Başkan güçlendikçe hukuk zayıflıyor,” diye cevap verdi. “Oğlumu üç yıldır sebepsiz yere hapishanede tutuyorlar” “Hapishaneler tıklım tıklım dolu. Sürekli yenileri yapılıyor. Ve çoğunluk oğlunuz gibi düşünce suçluları. Başkanın bir gün fazla ileri gittiğini fark etmesini umuyorum.” “Başkan bu anlamsız politikayı daha ne kadar sürdürebilir sizce?” “Tahmin …

05.07.2027 Kadıköy iskele meydanına çıkan minik sokaklardan birinden yürüyerek, denizin ve göğün, o bildik, kollarını açmış sonsuz ferahlığına ulaşmaya çalışıyordum. Marmara’dan, hiç değilse boğazın altın boynuzundan koşup gelen rüzgarlarla kucaklaşmayı umarak adımlarımı hızlandırdım. Meydana vardığımda, saatlerdir gördüğüm manzara sıcak bir hançer gibi gözlerime saplandı, oradan çıkıp yüreğime tekrar tekrar saplandı. Nefes alamıyordum, ağlamaktan şişen gözlerimi açık tutmakta bile zorlanıyordum, en …

Günlerdir kendimi mutlu hissediyorum. Tamamen sebepsiz yere. Bu çağda her şeyin bir sebebi olmalı oysa… bu anlamsız tutkunun da bir sebebi olmalı. Lüksçü bir ütopyada yaşıyorum ben. Sebepsizlik benim için imkansız. Her şeyin, yapılan saçmalıkların bile bir sebebi olmalı burada. Saçmalamak bile kurallar dahilinde mümkün. Kurallar dahilinde herkes özgür ve mutlu. Peki ya mutluluğum? Bunun da bir sebebi olmalı illa… …

“Ne yaparsak yapalım başka yolu yok. Bu gezegende bir süre daha tıkılı kalacağız!” Ahmet Gündoğdu, önünde uzanan taşlık alanda ağır ağır ilerliyordu, ilerlerken sürekli önüne bir taş çıktığı için havalanmak zorunda kalıyordu ve yer çekiminin Dünya’ya nazaran hafif olmasının etkisiyle bu havalanmaları yavaş bir hareketle oluyordu. Yanındaki arkadaşı Erdal Gürel ona yetişmeye çalışırken sık sık yuvarlanıyordu, çünkü yuvarlanmadan havalanmak çok …

Hastaneden içeri adımını atar atmaz midesi bulanmaya başladı. Derin derin nefesler alarak ilaçla karışık dezenfektan kokusuna bir an önce alışabilmeyi umuyordu. Diğer seçenek ise kapının hemen yanında duran çöp kutusuna kahvaltısını bırakıp, boş ama sakinlemiş bir mide ile yoluna devam etmekti. Her zamanki gibi olabilecek en kötü ihtimal gerçekleşti. “Hastanelerden nefret ediyorum,” diye sayıklıyordu ağzını bir hemşirenin getirdiği gene dezenfektan …

01.28 İşittiğim uğultunun ardı arkası kesilmiyor. Yalnızlığıma eşlik eden migren atakları onları daha da besliyor. Uğultu, duvardaki saatin tıkırtısı, bir de ben varım odayı dolduran. Gerisi boş. Düşünmeye çalıştıkça başarısız oluyorum. Düşünmek ne kadar zor olabilirdi ki? Bir bardak su içmeyi hayal etmek, onu yudumlarken hissettiklerini hatırlamak, neden imkânsız? 20.09 Odayı dolduran birkaç gereksiz eşyadan farksızım şimdi. Eski bir halı, …

Saat 6.30… Viktor’un yeni aldığı telefonun alarmı çalmaya başladı. “Bu lanet şeyin erteleme seçeneği nerede!” diye yanındaki komodine dönerek uykulu gözlerle ekrandaki görüntüyü seçmeye çalıştı. Geriye yaslanıp kaldığı otelin dün geceki yağmurdan su almış asma tavanını seyretti. “Keflavik Havalimanı’ndan Bangkok’a tam 16 saatlik uçuş! Tanrım, bu otel üstüme çökmeden evvel umarım çağrıldığıma değmiştir.” Viktor uzun boylu, kıyafet konusunda genellikle kahverenginden …